قبرم

روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت
                                 زیر باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت


چه تفاوت که چه خورده است غم دل یا سم
                                  آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت



روز میلاد  ، همان روز که عاشق شده بود
                                   مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد و رفت  


او کسی بود که از غرق شدن می ترسید
                                    عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت


هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد
                               پسری ساده که یک روز کبوتر شد و رفت